Hoe wordt Spirulina gekweekt?

Een zeer verrassende alg

Spirulina is een microalg die al meer dan 3,5 miljard jaar oud is. Onze Spirulina wordt in Frankrijk geproduceerd door twee spirulina-enthousiastelingen uit de Côtes d'Armor in Bretagne, Hervé en Anne, die zich inzetten om hun Spirulina te produceren met behulp van ecologisch duurzame en verantwoorde methoden. Spirulina wordt gekweekt in watervijvers met gesloten circuit voor ecologische en duurzame doeleinden. De natuurlijke habitat van de microalgen moet perfect worden gereproduceerd om te kunnen gedijen, wat zeer specifieke omstandigheden vereist. De watervijvers moeten zout zijn en de pH moet tussen 9,5 en 10,5 liggen. Het moet worden blootgesteld aan zowel licht als schaduw, maar moet ook worden beschermd door schaduwzeilen om langdurige overmatige blootstelling te voorkomen. Allemaal een zeer veeleisend proces!

Waar kunt u deze Franse Spirulina-vermicelli gebruiken?

Om er zeker van te zijn dat u het beste uit uw Spirulina haalt en optimaal profiteert van alle gezondheidsvoordelen, dient u de Spirulina niet te verwarmen tot boven de 42°C en geleidelijk te consumeren. Eet uw spirulina bij voorkeur 's ochtends of tegen de middag en gebruik elke dag een vollere theelepel (beginnend met bijvoorbeeld 1 g en werk op tot een volle theelepel van 3 g), zodat uw lichaam eraan kan wennen.

Probeer deze receptideeën eens:

• Spirulina guacamole: voeg ½ theelepel Spirulina toe aan je ingrediënten en pureer om je guacamole te maken;

• Groene fruitsmoothie: voeg 1 theelepel Spirulina toe aan je smoothie, mix en geniet;

• Groene pannenkoek: voeg 1 theelepel Spirulina toe aan je pannenkoekenmengsel;

• Witte chocolade en Spirulina koekjes: voeg 1 theelepel Spirulina toe aan je koekjesdeeg.

Wat zijn de smaken van Franse Spirulina-vermicelli?

De delicate smaak van Spirulina geeft licht bittere tonen van jodium en hints van matcha groene thee vrij. Spirulina is zacht subtiel en mild.

De geschiedenis achter Franse Spirulina-vermicelli

Spirulina was tot de 16e eeuw een dagelijks onderdeel van het Azteekse dieet. Ze noemden het “Tecuitlatl”, wat de “uitwerpselen van de steen” betekent. In zijn memoires beschreef Hernan Cortes, de Spaanse conquistador, hoe de Indianen die hij ontmoette: “een soort groene modder uit de meren haalden die ze in de zon droogden en vervolgens als een soort tortilla aten”.